Είναι ο δεύτερος συχνότερος καρκίνος του δέρματος (μετά το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα) και παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά :

• Μπορεί να αναπτυχθεί και στο δέρμα και στους βλεννογόνους είτε χωρίς να υπάρχει κάποια προηγούμενη βλάβη είτε σε προϋπάρχουσες αλλοιώσεις (ακτινική υπερκεράτωση, έγκαυμα, ακτινική χειλίτιδα)
• Η έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία  είναι ο κυριότερος καρκινογενετικός παράγοντας για την ανάπτυξη του ακανθοκυτταρικού καρκινώματος.
• Στο δέρμα αναπτύσσεται κυρίως στις φωτοεκτεθειμένες περιοχές του σώματος (πρόσωπο, κεφάλι, άνω άκρα), ενώ στους βλεννογόνους παρατηρείται συχνότερα στο κάτω χείλος.
• Κλινικά εμφανίζεται με τη μορφή ενός εξελκωμένου ογκιδίου, το οποίο είναι σκληρό, συνήθως ανώδυνο και αιμορραγεί εύκολα.
• Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία αναπτύσσεται σε μεγάλο εξωφυτικό όγκο που διηθεί και διαβρώνει τους γύρω ιστούς. Έχει την τάση να μεθίσταται αρχικά στους επιχώριους λεμφαδένες και σε απομακρυσμένα όργανα.
• Η εντόπιση της βλάβης παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόγνωση.
• Η θεραπεία εκλογής του είναι η χειρουργική εξαίρεση του επί υγιών ορίων. Ωστόσο, υπάρχουν ακανθοκυτταρικά καρκινώματα που έχουν αυξημένο κίνδυνο για τοπική υποτροπή, λεμφαδενικές και απομακρυσμένες μεταστάσεις.

Τέλος, στους ασθενείς με ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα είναι αναγκαία η παρακολούθηση και επανεξέταση του ασθενούς και μετά τη θεραπεία του καρκινώματος τουλάχιστον για μια πενταετία ή και διά βίου.