Skip to content

Δερματίτιδες εξ επαφής

Τι είναι οι δερματίτιδες εξ επαφής;

Με τον όρο δερματίτιδα εξ επαφής εννοούμε τη φλεγμονή του δέρματος μετά από επαφή με εξωτερικούς παράγοντες. Οι δερματίτιδες εξ επαφής μπορεί να είναι ερεθιστικές ή αλλεργικές.

Οι ερεθιστικές δερματίτιδες εξ επαφής (80%) προκαλούνται από  εξωγενείς παράγοντες  που είναι τοξικοί για το δέρμα  (λόγω των φυσικοχημικών τους ιδιοτήτων)  όπως είναι το νερό, τα σαπούνια, τα αντισηπτικά, τα διαλυτικά, τα οξέα, τα αλκάλεα.

Οι αλλεργικές δερματίτιδες εξ επαφής (20%) προκαλούνται από την επαφή με  εξωτερικούς παράγοντες (αλλεργιογόνα) προς τα οποία έχει αναπτυχθεί προηγουμένως ευαισθητοποίηση. Τα συχνότερα αλλεργιογόνα είναι το νικέλιο (που βρίσκεται σε κοσμήματα και κέρματα), το βάλσαμο του Περού (συστατικό αρωμάτων), η φορμαλδεΰδη (συστατικό καλλυντικών και υφασμάτων),το κοβάλτιο (που βρίσκεται σε κοσμήματα και εργαλεία)  και το PPD (συστατικό τριχοβαφών και τατουάζ με χέννα). 

Ποια είναι η κλινική εικόνα τους;

Και στις δυο μορφές της δερματίτιδας εξ επαφής παρατηρείται έντονος κνησμός. Στην οξεία φάση μάλιστα παρουσιάζεται έντονο ερύθημα, οίδημα και φυσαλίδες με συνοδό αίσθημα καύσου. Στη χρόνια μορφή της νόσου παρουσιάζεται λειχηνοποίηση με το δέρμα να είναι σκληρό και παχύ και συνήθως συνυπάρχουν ρωγμές.  

Που οφείλεται;

  1. Η ακριβής αιτία είναι άγνωστη.
  2. Ενοχοποιείται η γεντική προδιάθεση.
  3. Σε κάποιο βαθμό παρατηρείται αγγειοκινητική αστάθεια. Τα αγγεία του προσώπου παρουσιάζουν ιδιαίτερα αυξημένη αγγειακή δραστηριότητα. Παράγοντες που προκαλούν αγγειοδιαστολή έχουν αρνητική επίδραση στη νόσο (ηλιακή έκθεση, σωματική άσκηση, στρες, απότομες αλλαγές θερμοκρασίας, λήψη τροφής με καρυκεύματα, θερμή τροφή ή ποτά, αλκοόλ).
  4. Δεμοδήξ των θυλακίων ή θυλακιόβιο άκαρι (demodex follicolorum). Το άκαρι αυτό απομονώνεται συχνά από τις βλάβες. Πρόκειται για φυσιολογικό ξενιστη του τριχικού θυλάκου, αλλά ο ρόλος του στην παθογένεση της νόσου παραμένει άγνωστος

Πως γίνεται η διάγνωση;

Για τη διάγνωση της νόσου σημαντικό ρόλο παίζει η λήψη αναλυτικού ιατρικού ιστορικού από το δερματολόγο σε συνδυασμό με την κλινική εξέταση (την εντόπιση, το σχήμα και την κατανομή του εξανθήματος). 

Ποια είναι η θεραπεία;

Η αντιμετώπιση της νόσου περιλαμβάνει τόσο την αιτιολογική θεραπεία, δηλαδή την αναγνώριση-απομάκρυνση ή αποφυγή του αιτίου όσο και τη συμπτωματική θεραπεία για την ύφεση των εκδηλώσεων της νόσου ( συνήθως αντιισταμινικά για τον έντονο κνησμό και τοπικά φαρμακευτικά σκευάσματα).